Που πουλάνε, τελικά, ήθος;

Η ομάδα της Καθημερινής σε μία από τις δραστηριότητές της εκτός πρωτθλήματος Τύπου.

Ο Παναγιώτης Βαρούχας κλείνοντας την ενότητα: «σχολιασμός αμφισβητούμενων φάσεων», στην «Αθλητική Κυριακή» (7/12/2008) της ΕΡΤ (στην οποία εργάζομαι 20 συναπτά έτη, ως δημοσιογράφος), δήλωσε με στόμφο: «Η διαιτησία αν θες να τη φτιάξεις, μπορείς να τη φτιάξεις».
Μία μέρα νωρίτερα, ανήμερα του Αγ. Νικολάου, η ελληνική διαιτησία πέρναγε μια ακόμη δοκιμασία. Στο παιχνίδι του πρωταθλήματος Τύπου, ανάμεσα στην Καθημερινή και το Eurosport διαδραματίστηκε ένα σύνηθες, για όσους ασχολούνται ενεργά με το ποδόσφαιρο, ανέντιμο για κάποιους πιο ρομαντικούς, περιστατικό.
Ο διαιτητής Νίκος Παπαγεωργίου, θίχθηκε τόσο πολύ με τη λέξη «καραγκιόζης», την οποία του είπε ο ποδοσφαιριστής Δημοσθένης Λουράντος, που διάνθησε το Φύλλο Αγώνος, για να τιμωρηθεί εξοντωτικά, όπως άφησε να εννοηθεί, από τ’ αρμόδια όργανα.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, σε καμία περίπτωση δεν επικροτούμε την ενέργεια του κ. Λουράντου, ο οποίος, όπως θα διαβάσετε και στην απολογία του, θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι το επιλήψιμο. Και επειδή είμαι (εκλεγμένος) αντιπρόεδρος στην επιτροπή πρωταθλήματος Τύπου, ειδικά σε θέματα πειθαρχίας, απαιτώ από τους παίκτες της ομάδας να είναι κόσμιοι.
Η διαιτησία του κ. Παπαγεωργίου ήταν κακή. Όχι γιατί βρέθηκε σε άσχημη μέρα. Αντιθέτως. Και χιλιόμετρα έκανε και κοντά στις φάσεις ήταν. Ωστόσο, ακολουθούσε μια μονόπλευρη πολιτική σφυριγμάτων και πειθαρχικών αποφάσεων, η οποία ήταν φανερή δια γυμνού οφθαλμού. Διότι, ότι και λέει ο κ. Βαρούχας, όποιος έχει παίξει μπάλα καταλαβαίνει τις προθέσεις ενός διαιτητή από την αρχή ενός αγώνα, ακόμη και από τα λεγόμενα «ψευτοσφυρίγματα» και δεν χρειάζεται να αδικηθεί καταφανέστατα, όπως π.χ. με πέναλτι.
Ενδεικτικά σας αναφέρω ορισμένες φάσεις. Ο κ. Παπαγεωργίου τιμώρησε στο 2ο λεπτό με κίτρινη κάρτα το δεξί χαφ της ομάδας μας, Πάνο Μάλαμα, διότι πήρε με το σώμα τον αντίπαλο και του απέσπασε τη μπάλα (απλό φάουλ, φανταστείτε ο αντίπαλος δεν έπεσε καν στο χορτάρι). Για την ιστορία ήταν η πρώτη κάρτα του παίκτη μας στο φετινό πρωτάθλημα.
Σε έφοδο μέσα στην περιοχή ο σέντερ φορ μας, Αλέκος Χρηστάκος ετοιμάζεται από το σημείο του πέναλτι να πλασάρει, πέφτει κάτω από τρικλοποδιά και δείχνει με τα χέρια «παίζετε». Άραγε τι να σκεφτεί σε αυτή τη φάση ο… ποιητής. Ότι ο κ. Χρηστάκος έπεσε ηθελημένα στο χόρτο, γιατί αν έχανε το τετ-α-τετ, δεν θα μπορούσε ν’ ακούει τις φωνές μου από τον πάγκο;
Σε σπρώξιμο από πίσω μέσα στην περιοχή στον Ακη Ναούμη, που επιχειρεί κεφαλιά σε άδειο τέρμα (εξουδετερωμένος τερματοφύλακας), ύστερα από σέντρα από δεξιά, σταματάει τη φάση και του δείχνει κίτρινη κάρτα! Και αυτή ήταν η πρώτη κίτρινη του παίκτη μας φέτος. Στην επόμενη κατεβασιά (τελευταία λεπτά του αγώνα), ο ίδιος παίκτης έβαλε το γκολ, αλλά, ευτυχώς για μας προήλθε από γρήγορη εναλλαγή της μπάλας (1-2), οπότε είχε εξουδετερωθεί η άμυνα και δεν υπήρχε αντίπαλος παίκτης δίπλα του. Γιατί μπορεί να ξανάπεφτε!
Η τελευταία φάση πριν το γκολ, ήταν που έκανε τον κ. Λουράντο να φωνάξει στον κ. Παπαγεωργίου το κατακριτέο, επαναλαμβάνω, «τι σφυράς καραγκιόζη». Αμέσως γύρισα προς το μέρος του και του έκανα την παρατήρηση. Ο ίδιος μου απάντησε ότι δεν θεωρεί τη λέξη «καραγκιόζης» βρισιά και γι αυτό την είπε. Τη ίδια στιγμή ο κ. Παπαγεωργίου, με μάτια να γυαλίζουν, έφτανε στο μισό βήμα από μένα (ως προπονητής ήμουν όρθιος κοντά στη γραμμή) και μου έλεγε γιατί μ’ έβρισες; Εκτός από το γεγονός ότι δεν είχε αντίληψη του γεγονότος, δεν πηγαίνει ούτε στο βοηθό να ρωτήσει και ψάχνει, όπως γίνεται συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις, να βρει το εύκολο θύμα. Ευτυχώς για μένα ο κ. Λουράντος σηκώθηκε από τον πάγκο και του είπε ότι αυτός το είπε με αποτέλεσμα να τον διώξει από το αγωνιστικό χώρο. Προσοχή, δεν του έδειξε κόκκινη κάρτα για να τον αποβάλει, απλά του είπε «βγείτε έξω». Όσα έγιναν στη συνέχεια θα τα διαβάσετε παρακάτω στην απολογία του κ. Λουράντου.
Το περιστατικό που μου προξένησε τη μεγαλύτερη εντύπωση έγινε το βράδυ της ίδιας ημέρας. Ο κ. Λουράντος επέμενε να κάνει την Δευτέρα μήνυση στον διαιτητή για ψευδή στοιχεία σε επίσημο έγγραφο, τα οποία θίγουν την προσωπικότητά του. Βέβαια, εγώ, βλέποντας πλέον τα πράγματα με μια πιο ψύχραιμη ματιά και γνωρίζοντας ότι οι διαιτητές απολαμβάνουν την ασυλία του ΚΑΠ, καθώς τους προστατεύει νομοθετικά η ίδια η UEFA και κατά συνέπεια η Πολιτεία, η οποία πρέπει να είναι εναρμονισμένη, του έλεγα να μην προβεί σε μια τέτοια κίνηση και θα συζητήσουμε το θέμα την Τρίτη στη επιτροπή, όπως έχουμε κάνει και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ο ίδιος, μου είπε ότι από το μεσημέρι σκέφτεται μόνο αυτό το πράγμα και θα ηρεμήσει μόνο με αυτόν τον τρόπο.
Στις 19.54, λοιπόν, παίρνω τηλέφωνο τον υπεύθυνο διαιτησίας, Γιώργο Καρκοβίρη, του εξηγώ το αίτημα του παίκτη της ομάδας μου, για μήνυση και του λέω ότι ο ίδιος ο κ. Παπαγεωργίου τον παρέπεμψε σε σένα, το μεσημέρι όταν αντιδικούσαν στο γήπεδο, για να δώσεις ολοκληρωμένα τα στοιχεία του και να προχωρήσει η διαδικασία.
Και τότε «πέφτω από τα σύννεφα». Ο κ. Καρκοβίρης, ως ταύρος μαινόμενος, αρχίζει και μου λέει, μεταξύ άλλων, γιατί δεν τα θυμάμαι και όλα, «…ποιος είναι ο Λουράντος που θα κάνει μηνύσεις, αν είναι έτσι θα ετοιμάσουμε συμπληρωματικό Φύλλο Αγώνος ότι έβρισε τη μάνα του διαιτητή και τα Θεία, θα τον μηνύσει και αυτός και δεν θα στέλνω διαιτητές στα παιχνίδια της Καθημερινής, στη συνέχεια του πρωταθλήματος!»
Έπαθα κρίση. Ειδικά από τον κ. Καρκοβίρη, τον οποίο στηρίζω (και το γνωρίζει καλά) σε πολλές αποφάσεις του στην επιτροπή, δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση. Τι δουλειά είχε η ομάδα της Καθημερινής με την επιλογή ενός ανθρώπου, ο οποίος θεωρεί ότι θίγεται με τα γραφόμενα, αλλά και με τα γεμάτα ειρωνεία λεγόμενα ενός διαιτητή. Και, εν κατακλείδι, ποιος είναι ο (κάθε) κύριος, ο οποίος θ’ απειλεί συγκροτήματα και ομάδες, που γνωρίζει πολύ καλά δεν κάνουν πρωταθλητισμό και αγωνίζονται στο πρωτάθλημα Τύπου καθαρά για την παρέα. Παράλληλα, θυμίζω ότι ως ομάδα, έχουμε δώσει επτά αγώνες σε όλη την Ελλάδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς με απόλυτη επιτυχία. Αν μη τι άλλο έχουμε ευαισθησίες.
Αυτές οι σκέψεις μ’ έβγαλαν εκτός εαυτού, άρχιζα φωνάζω και εγώ, οπότε μου έκλεισε το τηλέφωνο. Παρά το γεγονός ότι ήμουν επίσκεψη και μου χάλασαν τη βραδιά, τον ξαναπήρα άλλες τρεις φορές τηλέφωνο. Έβλεπε την κλίση και δεν το σήκωνε!
Η αντιμετώπιση του κ. Παπαγεωργίου στο γήπεδο και του κ. Καρκοβίρη στο παρασκήνιο με γεμίζει προβληματισμό. Όχι πως ζούμε σ’ ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου είναι όλοι άγιοι. Ωστόσο, η κοινή γραμμή που ακολουθείται σε πολλά ζητήματα, για αποκεφαλισμό αυτών που επιχειρούν να σηκώσουν κεφάλι και η «γραμμή Μαζινό» στα συμφέροντά μας, ακόμη και αν δεν είναι νόμιμα, με προβληματίζει έντονα. Στην πρόσφατη βράβευσή μου ως δημοσιογράφου στη ΕΣΗΕΑ, εκτός από το ότι έδωσα το χρηματικό έπαθλο στη Εταιρεία Σπαστικών, γιατί, επαναλαμβάνω, έχουμε ευαισθησίες, αναφέρθηκα εκτενέστατα σε αυτό το κομμάτι και είπα πολλές φορές τη λέξη «ήθος». Γι αυτό κύριε Βαρούχα αν δεν υπάρχει ήθος δεν μπορεί να γίνει πράξη η κουβέντα που είπατε στην «Αθλητική Κυριακή» και την επικροτώ: «Η διαιτησία αν θες να τη φτιάξεις, μπορείς να τη φτιάξεις». Θέλουμε πολύ δουλειά ακόμη…

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΛΟΥΡΑΝΤΟΥ

Ονομάζομαι Δημοσθένης Λουράντος και είμαι ποδοσφαιριστής της ομάδας της «Καθημερινής». Βέβαια, αυτή τη στιγμή μπορεί να μην εργάζομαι στην εταιρεία, γιατί ανέλαβα διευθυντής διαφήμισης στην «Χρυσή Ευκαιρία», ωστόσο, το πάθος μου για τον αθλητισμό με κάνει να ασχολούμαι ανελλιπώς με τα κοινά της ομάδας, από την οποία άρχισα την σταδιοδρομία μου στο πρωτάθλημα Τύπου.
Το Σάββατο στον αγώνα με το Eurosport διαδραματίστηκε ένα περίεργο περιστατικό, το οποίο δεν σας κρύβω με ταλαιπώρησε ηθικά και ψυχικά όλες αυτές τις ημέρες. Σε κάποια στιγμή του παιχνιδιού θεώρησα ότι ο διαιτητής Νίκος Παπαγεωργίου, αδίκησε την ομάδα μου και από τον πάγκο όπου βρισκόμουν φώναξα «τι σφυράς καραγκιόζη».
Η αντίδραση του ρέφερι ήταν άμεση. Κατευθύνθηκε προς τον πάγκο και πήγε να επιπλήξει τον προπονητή μας Δημήτρη Λουκάκη, τον οποίο θεώρησε υπαίτιο ρωτώντας τον «εσύ είπες τη λέξη «καραγκιόζη»; Πήρα την πρωτοβουλία και του ανέφερα ότι εγώ είχα φωνάξει από τον πάγκο. Αμέσως μου είπε ν’ απομακρυνθώ από τον αγωνιστικό χώρο, το οποίο και έπραξα χωρίς καμία αντίρρηση, λέγοντάς του φεύγοντας «ότι εγώ δεν θεωρώ τη λέξη καραγκιόζη βρισιά, αλλά το πρόσωπο εθνικό ήρωα». Σε καμία περίπτωση δεν μου έδειξε κόκκινη κάρτα!
Συμπληρώνοντας το Φύλλο Αγώνος ο κύριος Παπαγεωργίου έγραψε, μεταξύ άλλων, ότι «…διαμαρτυρήθηκε έντονα λέγοντάς μου τι δίνεις ρε καραγκιόζη» και ότι με απέβαλλε με απευθείας κόκκινη κάρτα. Όταν πήγε ο Δημήτρης Λουκάκης να τους πληρώσει και διάβασε το Φ.Α. ρώτησε τον διαιτητή «γιατί γράφεις ότι τον απέβαλλες δείχνοντάς του απευθείας κόκκινη κάρτα;» και «γιατί γράφεις λέξεις που δεν είπε;». Όπως μου είπε ο Δημήτρης Λουκάκης είπε ότι «πούλαγα ειρωνεία» λέγοντάς του ότι «ο καραγκιόζης είναι εθνικός ήρωας και δεν στοιχειοθετεί βρισιά και γι αυτό βάζω και το «ρε» για να το διανθήσω και να τιμωρηθεί!». Θεωρώ υπερβολική την αντίδρασή του διαιτητή, γιατί πιστεύω ότι λάθος θίχτηκε.
Είμαι 43 ετών και το ποδόσφαιρο για μένα είναι μια διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Δεν σας κρύβω ότι περιμένω κάθε εβδομάδα να έρθει το Σάββατο για να παίξω με την ομάδα. Γενικά ως προσωπικότητα δεν δίνω δικαιώματα. Στα τρία χρόνια που αγωνίζομαι στο πρωτάθλημα Τύπου έχω δεχθεί μόλις μία κίτρινη κάρτα.
Παράλληλα, είμαι γεμάτος απορία από την αντιμετώπιση του διαιτητή. Φυσικά και δεν με γνωρίζει προσωπικά, ώστε να με οδηγήσει σε εξουθενωτική τιμωρία. Στο Φ.Α. δεν αναγράφεται επακριβώς αυτό που είπα το γήπεδο και νομίζω ότι μπορούν να το επιβεβαιώσουν και οι αντίπαλοι παίκτες που βρίσκονταν στον διπλανό πάγκο. Ωστόσο, πιστεύω ότι είμαι το λάθος πρόσωπο στη λάθος στιγμή. Οποιοσδήποτε και να ήταν την ίδια αντιμετώπιση θα τύχαινε…