Κουράγιο και περαστικά Γιώργο…

          
          Αγαπητοί συμπαίκτες,

     Η χαρά μας πριν από το παιχνίδι με το ΣΕΦΑ, με αφορμή τις καινούργιες εμφανίσεις, οι οποίες, αναμφίβολα, άλλαξαν το προφίλ της ομάδος, μετατράπηκε σε λύπη. Ο συμπαίκτης μας Γιώργος Λίγγρης βρίσκεται στο δωμάτιο 444 της Α’ Πανεπιστημιακής κλινικής του ΚΑΤ, με κάταγμα περόνης . Για δύο ημέρες θα είναι σε ακινησία με τον γύψο, διότι έχουν πειραχθεί και οι σύνδεσμοι στον αστράγαλο. Εάν κολλήσουν σωστά αυτό το διάστημα γλιτώνει τη μικροχειρουργική και την τοποθέτηση λάμας. Εάν όχι θα γίνει επέμβαση…
     Ήμουν μαζί του για περισσότερες από πέντε ώρες. Δεν είχε χάσει τη διάθεσή του και την τρέλα για μπάλα, αφού είμαστε μέσα στο δωμάτιο των επειγόντων περιστατικών και μου μίλαγε για την ομάδα. Για τις ελλείψεις που έχουμε, λόγω τραυματισμών και τιμωριών, για το γεγονός ότι δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω. Μάλιστα, όταν έβλεπε ότι κάποιος από εσάς μας έπαιρνε τηλέφωνο, χαιρόταν για τον ενδιαφέρον σας. Βέβαια, λόγω του χώρου δεν μπορούσαμε να το σηκώσουμε, γιατί απαγορεύονταν τα κινητά.
     Μετέχω στο πρωτάθλημα Τύπου από το 1988, ενώ πιο πριν έπαιζα σε πιο υψηλό επίπεδο, αρχίζοντας το ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία. Έχω υποστεί αρκετούς τραυματισμούς, ορισμένοι από αυτούς ήταν αρκετά σοβαροί. Παράλληλα, έχω δει άλλους τόσους. Ύστερα από τόσα χρόνια μέσα και έξω από τα γήπεδα, θεωρώ ότι είμαι σε θέση να κρίνω προθέσεις και συμπεριφορές.
     Κύριε πρόεδρε, εδώ υπάρχει πρόβλημα. Την περασμένη εβδομάδα ο συνάδελφός μας Βασίλης Γεωργιώτης έπαθε έμφραγμα. Η είδηση μαθεύτηκε γρήγορα στα δημοσιογραφικά γραφεία και σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι ρωτούσαν ο ένας τον άλλο να μάθουν περισσότερα. Ορισμένοι, μάλιστα, πέρασαν να τον δουν από το νοσοκομείο.
     Το Σάββατο, στο Καματερό, όπου είσαστε και παρατηρητής, όταν ο Λίγγρης έπεσε στο χορτάρι, αφού είχε ακουστεί το «κρακ» σε όλο το γήπεδο, ακούσαμε άνθρωπο να ισχυρίζεται μεγαλόφωνα ότι παίζει θέατρο, δεν έχει τίποτα και το κάνει αυτό συνέχεια στα παιχνίδια! Ποιος ο Λίγγρης! Στη συνέχεια ένας άλλος ζητούσε τα ρέστα και περίμενε κάποιον από την Καθημερινή να του αντιμιλήσει για ν’ αρπαχτεί! 
     Και το… κερασάκι. Μου είπαν, ότι όταν έβαζαν γκολ το πανηγύριζαν σαν να έπαιζαν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Βέβαια, γι αυτό το τελευταίο, με πήρε τηλέφωνο δικός τους άνθρωπος και μου ζήτησε συγνώμη. Αναμφίβολα σε ένα παιχνίδι θέλεις να κερδίζεις. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να κρατήσεις κάποιες ισορροπίες…
     Εν κατακλείδι. Όσοι γνωρίζουν την ομάδα μας ξέρουν τους στόχους της και τις φιλοδοξίες της. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν χρειάζεται κανείς από εμάς να βγει στο δρόμο για ν’ αγοράσει ΦΙΛΟΤΙΜΟ! Το έχει πάρει από την οικογένειά του. Γι’ αυτό και ταιριάξανε τα χνώτα μας…